Gescheiden, met een kind in het spel, dezelfde vriendenkring en dan komt er ook nog een nieuwe partner bij kijken…pfff en nu?
Niemand in mijn omgeving die dit eerder heeft meegemaakt en waar ik mee kon praten.
Gelukkig wist ik via een eerder traject van mijn kindje dat er een concept was voor gescheiden ouders die elkaar kunnen helpen. Ik heb contact met Ellen opgenomen en na een intakegesprek heeft ze mij gekoppeld aan een maatje.
We hadden meteen een klik. Wekelijks spraken we met elkaar af. Eerst onder het genot van een bakkie, maar toen de horeca dicht ging zijn we gaan wandelen. Ik kon alles met haar bespreken. Zo fijn om dit te kunnen doen met iemand die buiten alles staat, die de mensen waar het om gaat niet kent. Niet na te hoeven denken over wat je over wie zegt, maar gewoon echt even je verhaal te kunnen doen.
Ze heeft mij veel inzicht in de nieuwe situatie gegeven. Wat kan nu eigenlijk wel en wat niet. Wat mag je verwachten en waar sta je zelf in deze. Ik heb geleerd dat ik een stap terug moet doen en moet vertrouwen op de ander. Ook heb ik geleerd niet te afwachtend te zijn, maar zelf beslissingen te nemen en dit dan ook te doen. Soms was het erg confronterend. Omdat ik niet eerder in deze situatie heb gezeten, wist ik eigenlijk niet wat ik wel of niet kon doen. Het was heel goed dat zij mij dat heeft laten inzien, zodat ik hier verder aan kon werken.
Als moeder heb ik de drang om mijn kind te beschermen en te behoeden. Alleen ik kan dat als de beste, dacht ik. Maar natuurlijk is dat niet zo. Ik heb moeten leren vertrouwen en loslaten. Dat heeft me enorm veel rust gegeven.
Ik ben heel erg dankbaar dat ik dit traject heb mogen volgen. Dat is nu afgelopen, maar we hebben zo’n klik dat we nog regelmatig gezellig met elkaar een wandeling maken en van alles bespreken.